Η γη σε θερμοκήπιο

Η όλη ιστορία για αυτό το post ξεκινάει από το clip, που υπάρχει στην κάτω μεριά της σελίδας. Ομολογώ πως με εντυπωσίασε. Μου θύμισε λίγο και την ταινία "The day after tommorow" και σίγουρα κάπου εκεί αρχίζει και ο προβληματισμός, για το αν όλο αυτό το σενάριο είναι φαντασία ή θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.
Η φράση "η φύση εκδικείται" έχει μπει στα στόματα όλων μας λίγο έως πολύ, αλλά τελικά μάλλον για μοτό θα πρόκειται, για ένα σλόγκαν που θέλει να εντυπωσιάσει. Δεν νομίζω πως κανείς έχει πάρει όλη αυτή την ιστορία στα σοβαρά.
Οι βιασμοί της φύσης είναι συνεχόμενοι και η ρύπανση της ατμόσφαιρας εκεί που στη δεκαετία του '80 αποτελούσε μόνιμο θέμα συζήτησης (ειδικά στην Αθήνα με την όξυνση του φαινομένου του γνωστού νέφους) πλέον μάλλον μας έχει γίνει τόσο σύνηθες ως φαινόμενο που μάλλον δεν μπαίνει σοβαρά στη σκέψη μας.
Και όμως τα πράγματα είναι τραγικά:
"Διάφοροι ρυπαντές όπως διοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του αζώτου , μεθάνιο , χλωροφθοράνθρακες και το όζον σχηματίζουν ένα είδος φράγματος που καλύπτει τη γη και λειτουργεί σαν την γυάλινη οροφή του θερμοκηπίου , το φράγμα αυτό επιτρέπει την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας και αποτρέπει την διαφυγή θερμικής ακτινοβολίας προς το διάστημα. Η παραπάνω λειτουργία συμβάλει στην αύξηση της μέσης ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας.

Σημαντική ευθύνη από όλους τους ρυπαντές έχει το διοξείδιο του άνθρακα το οποίο είναι υπεύθυνο για το 50% της αύξησης ενώ για το υπόλοιπο ευθύνονται οι άλλοι ρυπαντές . Έχει υπολογισθεί ότι από το τέλος του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα έχει αυξηθεί η μέση ατμοσφαιρική θερμοκρασία κατά 0,6 βαθμούς Κελσίου. Προβλέπεται από πολλούς επιστήμονες ότι το 2070 θα έχει αυξηθεί κατά 3 βαθμούς Κελσίου, αυτή η αύξηση θα καταστήσει τη γη θερμή όσο ήταν πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια. Η αύξηση αυτή της θερμοκρασίας θα προκαλέσει λιώσιμο των πάγων και αύξηση της στάθμης των ωκεανών κατά ένα μέτρο. Υπάρχουν πολλές περιοχές της γης όπου η επιφάνεια του εδάφους δεν υπερβαίνει τα δύο μέτρα όπως για παράδειγμα στο Μπαγκλαντές όπου το 18% της έκτασης θα βρίσκεται κάτω από το νερό το έτος 2050."
Μήπως λοιπόν θα πρέπει να δούμε το όλο θέμα λιγάκι πιο σοβαρά;;;

Σκέψεις για το αυριανό βράδυ

Το έχω πει πολλές φορές, πως για μένα η Κυριακή είναι από τις μέρες που μου προκαλούν μελαγχολία. Ίσως επειδή έχει συνδυαστεί με το τέλος της εβδομάδας; Ίσως επειδή τελειώνει το διάλλειμα και ετοιμάζομαι πάλι για το δρομολόγιο σπίτι δουλειά και τούμπαλιν; Πάντως τα βράδια της Κυριακής, χαρούμενος ΔΕΝ είμαι.
Νομίζω πως τέτοιες στιγμές, μελαγχολίας εννοώ, ξεπερνιούνται με καλή παρέα. Αλλά κάτι το καλοκαιράκι που έρχεται, κάτι οι αποστάσεις, καλή παρέα αύριο δεν παίζει. Μία άλλη καλή ΄λύση είναι να κάτσω να διαβάσω κάποιο βιβλίο... αλλά ούτε αυτό με βοηθάει ιδιαίτερα.
Έχω την αίσθηση λοιπόν πως θα επισκεπτώ τους κινηματογράφους της γειτονιάς μου. Ίσως τώρα που κόπασε ο θόρυβος από την προβολή του Κώδικα DA VINCI, να είναι μια καλή ευκαιρία, για να δω αν η ταινία ακολουθεί το βιβλίο και πόσο πετυχημένα, το βιβλίο μεταφέρθηκε στην Μεγάλη Οθόνη.
Και μόλις τελειώσει αυτή η ταινία, μπορεί να κάτσω να δω και τους μεταλλαγμένους στην τρίτη τους έκδοση. Πετυχημένηη τριλογία με ηθικά διδάγματα... οι καλοί μεταλλαγμένοι, που προσπαθούν να σώσουν τον πλανήτη από τους κακούς τρομοκράτες... ε;;; Θυμίζει κάτι η υπόθεση κύριε Μπους;
Ε δεν μπορεί... με δυό ταινίες μάλλον θα φτιάξει το βράδυ μου... εντυπώσεις από Δευτέρα...

Ακόμα "Ζ"ει .... +22-5-1963

Το πιο ωραίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Ζήτα και ο ήχος που παράγεται στην προσπάθεια του ανθρώπου, να το διαβάσει είναι η λέξη ΖΕΙ. Βαθιά πολιτικό γράμμα, καθώς από το ρήμα ζει, ξεκινά η προσπάθεια του ανθρώπου να εκφράσει πολιτικό λόγο, λόγο που θα οδηγήσει όλο το κόσμο σε μια καλύτερη ζωή.
Ο Γ. Λαμπράκης δραστηριοποιήθηκε έντονα στο φιλειρηνικό κίνημα της εποχής, και συνεργάστηκε με την ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (Π.Α.Μ.Ε.). Τον ίδιο χρόνο με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε η «Επιτροπή για την Διεθνή 'Yφεση και Ειρήνη». Με την ιδιότητα του ως αντιπροέδρου της έλαβε μέρος σε διεθνείς ειρηνικές εκδηλώσεις. Δέχεται πολλές φορές απειλές για τη ζωή του, αλλά συνεχίζει απτόητος τη δράση του.

Στις 21-4-63 το κίνημα ειρήνης οργανώνει την πρώτη ειρηνιστική πορεία από το Μαραθώνα. Πρωτοστατεί ο Γ. Λαμπράκης. Η αστυνομία επεμβαίνει ανακόπτοντας την πορεία και κάνει πολλές συλλήψεις. Μεταξύ άλλων συλλαμβάνεται και ο Μ. Θεοδωράκης. Ο Λαμπράκης όμως, προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, προχωρά θαρραλέα και φθάνει μόνος του στο τέρμα της πορείας κρατώντας ένα πλακάτ με το σύνθημα της ειρήνης. Οι αστυνομικοί στο τέλος, πέφτοντας επάνω του, τον συλλαμβάνουν.

Στις 22 Μαΐου του 1963 αμέσως μετά τη λήξη μιας συγκέντρωσης φιλειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ο Λαμπράκης ανέπτυξε τις θέσεις του για την ειρήνη, ένα τρίκυκλο με επιβαίνοντες τους παρακρατικούς Ε. Εμμανουηλίδη και Σ. Γκοτζαμάνη πέφτει επάνω του. Ο Λαμπράκης τραυματίζεται θανάσιμα και αργότερα, στις 27 Μαϊου, πεθαίνει.

Την επομένη γίνεται πάνδημη κηδεία του στην Αθήνα όπου 500.000 κόσμου τον συνοδεύει με συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του παρακράτους ( «Δημοκρατία», «ο Λαμπράκης Ζει!» ).

Η δολοφονία του προκαλεί σφοδρή λαϊκή αντίδραση και αποκαλύπτει τη δράση του παρακράτους με την ανοχή της κυβέρνησης της ΕΡΕ και τη κάλυψη των αρχών. Κεντρικό ρόλο στη διαλεύκανση και στις αποκαλύψεις του ρόλου των παρακρατικών παίζουν ο ανακριτής Χ. Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Π. Δελαπόρτας αντιστεκόμενοι στις ασκούμενες πιέσεις.

Στη συνέχεια σηματοδοτούνται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις με αποκορύφωμα την παραίτηση και την αποχώρηση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Η πορεία ειρήνης στο Μαραθώνα από τότε θεσμοθετείται και γίνεται στη μνήμη του.

Η ειρήνη και η ζωή πιασμένες χέρι χέρι συνεχίζουν να περπατούν μέσα στους αιώνες για να γίνουν συνείδηση για όλο το κόσμο. Σε αυτό το βάδισμα τους ο Λαμπράκης είναι το πιο όμορφο πλακάτ στα χέρια τους. Η πιο δυνατή γροθιά στους πολεμοκάπηλους και ηλίθιους απολιτίκ πολιτικούς του πλανήτη μας....

ΖΕΙ ΑΚΟΜΑ και μας οδηγεί.... ας είναι ελαφρύ τον χώμα που τον σκεπάζει...

ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ!!!

Είμαι Έλλην πολίτης. Χριστιανός Ορθόδοξος στο θρήσκευμα. Τιμή μου καμάρι και μαγκιά μου. Μα τούτοι εδώ θέλουν να με τρελάνουν.
Μέχρι να τελειώσω το σχολείο πάλευαν να με πείσουν πως εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία. Θυμάμαι όταν μια φορά ρώτησα τον πατέρα μου τι σημαίνει δημοκρατία, η απάντησή του ήταν πως δημοκρατία πάει να πει να αποφασίζει ο λαός. Μου άρεσε αυτό. Δηλαδή σα να λέμε, αν ο λαός θέλει τον κάποιον για πρωθυπουργό τον ψηφίζει και τον εκλέγει. Αν ο κάποιος τα κάνει θάλασσα τον κατεβάζει στο λεπτό κάτω. Και αν εγώ πιστεύω πως έχω κάτι να προσφέρω στο τόπο μου, πιάνω το λέω στο λαό και αν και αυτός συμφωνεί με κάνει πρωθυπουργό ή βουλευτή ή.... ή.... νομάρχη ένα πράμα.
Ε μα εδώ σε θέλω. Το ΠΑΣΟΚ λέει πρότεινε μουσουλμάνα για νομάρχη. Και έγινε ο χαμός. Ο ένας λέει δεν είναι Ελληνίδα είναι Τουρκάλα. Για κάτσε ρε φίλε. Πού γεννήθηκε; Στην Ελλάδα. Πού σπούδασε; Στην Ελλάδα. Πού δουλεύει; Στην Ελλάδα.Πού εργάζεται; Στην Ελλάδα. Ε πώς είναι Τουρκάλα η δόλια; Και η απάντηση είναι πως έτσι λένε οι Τούρκοι. Αχμμμμμ.... ε καλά και αν οι Τούρκοι πούνε πως ο ήλιος είναι εμπριμέ, εσύ ρε μεγάλε θα τους πιστέψεις;;;
Και σαν να μην φτάνει σου λέει ο άλλος, αυτή εδώ θα προάγει τα Τουρκικά συμφέροντα. Εκεί είναι που αρχίζεις και αναρωτιέσε. Ρε είναι δυνατόν; Τα λένε αυτά στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία, ή μήπως δεν ξέρουν τι σημαίνει δημοκρατία; Για πάμε λίγο τους λες. Ποιός αποφασίζει για τα θέματα που αφορούν μια νομαρχία; Το νομαρχιακό συμβούλιο. Και τί απαιτείται για να παρθεί μια απόφαση; Πλειοψηφία. Και πως ρε ξυπνιοπούλι μου θα προάγει τα Τουρκικά συμφέροντα από μόνη της; Ακόμα και να δεχτώ πως η ίδια είναι δάχτυλος των ΗΠΑ, της KGB, της CIA, και δεν ξέρω κι εγώ ποιού άλλου σατανά, για να κάνει την διαολιά της, θα πρέπει οι προδότες να πλειοψηφούν... ε;;; Όχι αυτός! Εκεί τον χαβά του!! Δεν μιλάει Ελληνικά καθαρά σου λέει. Ε; Πώς είπατε; Και η πολιτική διαμορφώνεται από αυτούς που μιλούν καθαρά;
Να μην τα πολυλογώ, χτες γύρισα σπίτι και άρπαξα τον πατέρα μου από τον γιακά!!! Ποιά δημοκρατία ρε πατέρα; Ποιό πολυτεχνείο; Ποιοί αγώνες;;; Εδώ οι φασίστες κυβερνάνε ακόμα!!!
Και πάμε ΄τώρα στο άλλο που είμαι! Ναι είμαι Χριστιανός Όρθοδοξος! Τιμή μου και καμάρι μου. Είμαι πιστός που δεν κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους, αλλά τους δέχεται όλους όπως είναι! Ε λοιπόν εκεί αρχίζει η άλλη ανωμαλία. Ο Θεός τους δέχεται όλους τους ανθρώπους και τους αγαπάει όλους. Ο Χριστός δεν χώρισε τους ανθρώπους σε λαούς ή σε θρησκεύματα. Δεν είπε οι κατ'όνομα Χριστιανοί θα σωθείτε, οι μουσουλμάνοι θα πάνε στην κόλαση. Έρχεται όμως αυτή η υποψήφια και το ιερατείο της Εκκλησίας της Ελλάδας ξεσηκώνεται. Σιγά Άγιοι Πατέρες! Δεν θα σας πάρει το θρόνο! Ούτε την βασιλεία των Ουρανών σας ζήτησε (και να σας την ζήταγε, άλλος θα κρίνει και όχι εσείς! ) Να παλέψει για τον τόπο της θέλει. Έγκλημα είναι; Ποιά θεϊκή εντολή καταπάτησε Άγιε Ιεράρχα μου; Πού είναι η αγάπη που ευαγγελιζόμαστε;
Και που καταλήγω; Καταλήγω σε αυτό! Σε κάτι που θα ακουστεί λαϊκό, αλλά μου αρέσει! Να σαι καλά κοπέλα μου! Να γειάσει η μανούλα σου! Είσαι η ελπίδα όχι μόνο των νομών για τους οποίους είσαι υποψήφια, αλλά της Ελλάδας ολόκληρης. Να τους δείξεις πως εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία! Να τους το θυμίσεις δυνατά! Τόσο δυνατά που οι βλακείες τους να μην ξανακουστούν σε αυτόν τον τόπο! Και αν καταφέρεις να πείσεις και τους Ιεράρχες μας να ξαναγίνουν άνθρωποι τότε να ζήσεις δυο φορές. Εγώ πάντως ως Χριστιανός και ως Έλληνας είμαι μαζί σου ΓΚΙΟΥΛ ΚΑΡΑΧΑΣΑΝ!!

Αίμα και ήλιος

Κοιμήθηκε ο πιτσιρίκος. Μόλις ενός χρόνου είναι. Έκλεισε τα ματάκια του και πήγε στην ονειροχώρα. Είναι σαν τη γη μας. Πιο σκοτεινή. Και κινείται ελικοειδέστατα. Στρέφεται και στο χώρο και στο χρόνο. Εκεί ο μικρούλης συνάντησε τον κυρ Οδυσσέα.
_ Λοιπόν μικρέ μου; Πώς σου φαίνεται ο τόπος μας;
_ Σκοτεινός. Πού είναι ο ήλιος;
_ Ο ήλιος, για να φανεί μικρέ μου... θέλει αίμα. Θέλει πολύ αίμα...
Έτσι είπε ο κυρ Οδυσσέας και χαμογέλασε μα ο μικρούλης ταράχτηκε. Και μέσα στην ταραχή του πετάχτηκε κι έβαλε τα κλάμματα... δεν μπορούσε να μιλήσει, να εξηγήσει, μπορούσε μόνο να κλάψει.
Η μάνα του τον πήρε στην αγκαλιά της και μαζί με τον πατέρα του βγήκαν από το σπίτι. Πήγαν στο πεδίο του Άρεως για την συγκέντρωση. Χιλιάδες άνθρωποι, άλλοι με γαρύφαλλα στα χέρια, άλλοι με σημαίες κόκκινες και μαύρες, άλλοι με πλακάτ. Ακούγονταν τραγούδια, ανακατεμένα με συνθήματα... μα ο μικρούλης δεν καταλάβαινε. Έγειρε το κεφαλάκι του στο στήθος της μάνας του και ξανακοιμήθηκε.
_ Καλώς τον πάλι, είπε χαμογελαστά ο κυρ Οδυσσέας. Θέλεις να σου δείξω που είναι ο ήλιος και πως βγαίνει;;;
Ο μικρός έγνεψε ναι.
Τον πήρε στην αγκαλιά του ο κυρ Οδυσσέας και πήγανε μια βόλτα μέχρι ένα σκοτεινό διάδρομο.
_ Ο ήλιος είναι στο τέλος μικρέ μου. Άνοιξε τα ματάκια σου και θα τον δεις να ανεβαίνει σιγά σιγά.
Προχώρησαν μέσα στο διάδρομο.
Ο μικρός άκουσε φωνές. Είδε ανθρώπους με χλαμύδες κόκκινες, να τρέχουν και άλλους με σπασμένες αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια να τρέχουν κι αυτοί! Φωνές από παντού και σπαθιά να χτυπούν μεταξύ τους. Είδε ο αρχηγός της μιας ομάδας να αρπάζεται και να κρεμμιέται στον σταυρό, και τους ακόλουθους του να σφαγιάζονται. Ο Έλληνας σκλάβος των Ρωμαίων ο Σπάρτακος, είπε ο κυρ Οδυσσέας.
Ένα ποτάμι αίμα, άρχισε να ρέει στον διάδρομο που περπατούσαν και άρχισαν να αχνοφαίνονται οι πρώτες αχτίνες του ήλιου στο βάθος.
_ Θέλει αίμα για να φανεί, είπε ο κυρ Οδυσσέας ξανά. Αλλά αυτή τη φορά ο μικρούλης δεν ταράχρτηκε. Κοίταγε με τα μάτια γουρλωμένα.
Το τοπίο γύρω γύρω άλλαζε.
_ Πού είμαστε παππούλη; Αναρωτήθηκε ο μικρούλης.
_ Στην Αμερική. Σκοτώνεται κόσμος. Για να ελευθερωθούν οι νέγροι. Κι αυτοί άνθρωποι δεν είναι;
Χιλιάδες νεκροί γύρω γύρω. Άλλοι με στοές βορείων , και άλλοι με στολές νοτίων. Λευκοί και μαύροι, πεσμένοι στο χώμα. Και γύρω τους λίμνες αίματος, ενώνονταν σιγά σιγά και έμπαιναν στον διάδρομο. Και στο τέλος του διαδρόμου ο ήλιος σηκωνόταν πιο ψηλά. Ο διάδρομος άρχισε σιγά σιγά να φωτίζεται.
Προχωρούσαν ο κυρ Οδυσσέας με τον μικρό στην αγκαλιά και ξαφνικά ο τόπος γέμισε πολίτες, που ζητούσαν το οκτάωρο και αστυνομικούς, που προσπαθούσαν να εμποδίσουν μια ειρηνική πορεία τέτοιων πολιτών. Άρχισαν να ακούγονται τουφεκιές. Μια βόμβα σκάει ανάμεσα σε αστυνομικούς. Σκοτώνονται καμπόσοι, συλαμβάνονται εργάτες. Γίνονται δίκες. Και άλλοι εργάτες στο απόσπασμα! Κι άλλο αίμα... κι άλλο... 1/3/1886, Σικάγο, ψέλισε ο Οδυσσέας και ο ήλιος σηκώθηκε κι άλλο.
Περπατούσαν για ώρες. Κάθε λίγο και κάποιος νεκρός στο διάβα τους. Κι άλλο αίμα. Μαρίνος Αντύπας, Αλέκος Παναγούλης, κι άλλη πρωτομαγιά και ο ήλιος να σηκώνεται πιο ψηλά και πιο ψηλά... και ο μικρός να γουρλώνει τα ματάκια του. Όταν πια έφτασαν στο τέλος του διαδρόμου, ο ήλιος έλαμπε. Και κάτω από τον ήλιο, ζωντανοί όλοι εκείνοι που έδωσαν το αίμα τους, για να τον σηκώσουν, έγνεφαν στον μικρούλη. Κι αυτός χαμογέλασε.
Έκανε να τους γνέψει γεια, όπως του 'χε δείξει η μαμά του, αλλά κάπου ακούμπησε το χεράκι του και ξύπνησε. ΄Γύρισε το κεφαλάκι του και απάντησε το γελαστό βλέμμα της μαμάς του. Γαντζώθηκε από τον λαιμό της και έκανε να ανασηκωθεί. Τέντωσε το δείκτη από το χεράκι του και έδειξε τον ήλιο και γέλασε.
_Τί είναι αγάπη μου;
Προσπάθησε να πει "να ο ήλιος, να σηκώθηκε και θέλει αίμα για να μείνει ψηλά... μα μάταιος κόπος δεν μπορούσε να μιλήσει ακόμα... ήταν μικρούλης... αλλά ήξερε... και ο ήχος από το τραγούδι στα μεγάφωνα του φάνηκε το πιο γλυκό νανούρισμα.
"Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη η ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ
θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους..."


@Χθες ήταν Πρωτομαγιά. Όλοι οι εργαζόμενοι απεργούσαν, δίνοντας φόρο τιμής στους εργάτες του Σικάγο και υπόσχεση να συνεχίσουν τον αγώνα. Όλοι.. εκτώς από τους εργάτες των ΗΠΑ. Εκεί δεν ανήκει το Σικάγο;;;
@Το Σάββατο πέθανε ο στα 97 του ο Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς οικονομολόγους. Στην ερώτηση πως μεταβάλλεται το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, η απάντησή του ήταν: "Το ύψος του και το περιεχόμενο του επιβάλλονται σε μεγάλο βαθμό από τους παραγωγούς. Μια καλή επίδοση μετριέται από την παραγωγή υλικών αγαθών και υπηρεσιών. Δεν μετριέται με την παιδεία, ή τη λογοτεχνία ή τις τέχνες, αλλά με την παραγωγή αυτοκινήτωνκαι οχημάτων". Σίγουρα με το θάνατό του ο κόσμος μας έγινε φτωχότερος.