ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...
Την Κυριακή 16-9-2007 η Ελλάδα, η καμμένη Ελλάδα, η βασανισμένη Ελλάδα αποφάσισε να δώσει στον Καραμανλή μια δεύτερη ευκαιρία. Αποφάσισε επίσης να δυναμώσει σε ψήφους τον λόγο της αριστεράς και τέλος αποφάσισε να μειώσει την δύναμη του λόγου το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε σε αυτή την εκλογική διαδικασία να είναι το μόνο χαμένο στην ουσία.
Θα περίμενε κάποιος από τα μεγαλοστελέχη ενός κόμματος εξουσίας, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ, να κλειστούν στα γραφεία τους, να ανοίξουν την ιστορία του κόμματος, να κάνουν την κριτική τους και να βρουν τί φταίει για μια ήττα τέτοιου μεγέθους. Άλλωστε η δήλωση του Παπανδρέου, την βραδιά των εκλογών, παρέπεμπε σε μια τέτοια διαδικασία, που με το πρόσχημα της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του αρχηγού θα οδηγούσε όλους με διαδικασίες αυτοκριτικής σε τέτοιες διαδικασίες.
Όμως στο ΠΑΣΟΚ εκτός από τους ρομαντικούς που ποτέ δεν στηρίχτηκαν σε μικροομαδούλες και διαδικασίες μαχαιρωμάτων, υπάρχουν και οι πολιτικοί τυχοδιώκτες. Αυτοί που δεν θα σταματήσουν σε τίποτα, αρκεί να δουν τον εαυτό τους θρονιασμένο σε μια άνετη πολυθρόνα και τον λαό κάτω από την καρέκλα, να τους αποθεώνει.
Το 1993 οι εκσυγχρονιστές ξεκινούν την αμφισβήτηση στον Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ αν και κυβέρνηση ζει καταστάσεις κομματικού εμφυλίου. Το 1996 ο Παπανδρέου βρίσκεται στο Ωνάσειο και ο Σημίτης απαιτεί να εκλεγεί άλλος πρωθυπουργός που θα μπορέσει να κυβερνήσει την χώρα. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ μεταξύ Αρσένη, Σημίτη και Τσοχατζόπουλου, επιλέγει τον Σημίτη, για να ασκεί πρωθυπουργικά καθήκοντα. Το ΠΑΣΟΚ μπαίνει σε προσυνεδριακή περίοδο, ωστέ να προχωρήσει και σε αλλαγή πρωθυπουργού. Στην περίοδο αυτή έρχεται ο θάνατος του Ανδρέα, αλλά το ΠΑΣΟΚ προχωράει σε συνέδριο, μια εβδομάδα αργότερα. Με θέματα ανοιχτά στην κοινωνία και το λαό να περιμένει πέρα από την εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, να ακούσει και τις απόψεις των στελεχών του κινήματος για τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν τον τόπο, ο Σημίτης αποφασίζει να θέσει το μεγάλο πολιτικό ζήτημα: "ή με κάνετε αρχηγό ή παραιτούμαι από πρωθυπουργός" και με άξονα αυτό το εκβιαστικό δίλλημα πετυχαίνει αυτό που επεδίωκε και για το οποίο εργαζόταν για τουλάχιστον τρία χρόνια. Να γίνει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Η επόμενη ημέρα ήταν για το ΠΑΣΟΚ μέρα απαξίωσης κεντρικών στελεχών του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Νέα πρόσωπα εμφανίζονται σαν αλεξιπτωτιστές από το πουθενά και κυβερνούν τον τόπο με άξονα όχι τις πολιτικές θέσεις, αλλά την πορεία των αριθμών. Η αριθμολαγνεία, που είναι δουλειά τεχνοκρατών, γίνεται κεντρικός πολιτικός λόγος και αυτό γίνεται φανερό πως απογοητεύει τους Έλληνες. Τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ πέφτουν αν και το κόμμα εκλέγεται για μια ακόμα φορά κυβέρνηση (οριακά) στις εκλογές του 2000.
Μέσα από μια τετραετία πολλών έργων είναι αλήθεια, αλλά με μια αποστροφή της πολιτικής ηγεσίας προς των απλό πολίτη και την επίλυση των καθημερινών μικρών αλλά ταυτόχρονα σημαντικών προβλημάτων, οδηγούμαστε στις εκλογές του 2004. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στην ήττα που έρχεται, αποφασίζει να κατέβει από τον θρόνο του και να μην χρεωθεί την ήττα και το κόμμα μέσα από μια διαδικασία, που δεν έχει πολιτικό λόγο παραδίδεται στον Γιώργο Παπανδρέου.
Και φτάνουμε στο σήμερα 2007, μετά από 11 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα, να αποφασίζει ο Γιώργος να βάλει τα στελέχη του, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, στην διαδικασία άρθρωσης πολιτικού λόγου και όμως ακόμα και σήμερα, κάνει την εμφάνιση του το απολιτίκ φαινόμενο Σημίτη στην πιο μεγαλειώδη εκδοχή του, που ακούει στο όναμα Ευάγγελος Βενιζέλος. Χωρίς να δώσει πολιτικό στίγμα σπεύδει να αμφισβητήσει τον Παπανδρέου και να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι το ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι οι απαντήσεις στα προβλήματα του τόπου. Οι προτάσεις του κόμματος για την λύση των προβλημάτων. Το ζητούμενο δεν είναι κάθε φορά που ακούγεται ο Γιώργος, να περιμένουμε και την φωνή του Βαγγέλη.
Πέντε λεπτά μετά την ανακοίνωση του Γιώργου, για τις διαδικασίες που θα ξεκινήσουν στο ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος τρέχει στο Ζάπειο, για να δείξει σε όλο τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, πως δεν τον ενδιαφέρει τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο το να γίνει ο επόμενος ηγέτης, χωρίς να έχει ρίξει μια ματιά στα τελευταία 11 χρόνια της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ... μπας και μάθαινε κάτι.
Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου των επόμενων ημερών είδαμε και άλλα φαιδρά όμως!
Εγγυητής της ενότητας ο Σημίτης, που πρωταγωνίστησε σε επεισόδια εμφυλιακών καταστάσεων στο εσωτερικό του κινήματος στην ιστορία του από το 1974 και μετά.
Πρώτο στέλεχος στην γραμμή Βενιζέλου, ο τελευταίος σε ψήφους στο νομό Ηλείας του ΠΑΣΟΚ.
Και στα παράθυρα να στηρίζει την υποψηφιότητα Βενιζέλου, η κυρία Κούρκουλα, που λίγες μέρες πριν τις εκλογές, αποφάσισε να αφήσει την βουλευτική της έδρα, γιατί όπως η ίδια είχε δηλώσει, δεν είχε χρόνο να βοηθήσει... (βρήκε χρόνο ξαφνικά; )
Τέλος μάθαμε πως μέλη στο ΠΑΣΟΚ είναι προφανώς οι δημοσιογράφοι του MEGA, οι οποίοι ανέλαβαν να απαντούν στα στελέχη που στηρίζουν τον Παπανδρέου, λες και έχουν αναλάβει την θέση εκπροσώπου τύπου της πλευράς Βενιζέλου.
Μέσα σε όλα αυτά εμένα ο λόγος μου είναι μικρός και αδύναμος. Θα ήθελα να μπορούσα να φωνάξω ένα τεράστιο "ΣΚΑΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!" σε όλους τους. Το ζητούμενο για εμένα δεν είναι να δω έναν άλλο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ, που θα προκύψει από μια μάχη, από έναν ακόμα εσωκομματικό εμφύλιο. Το ζητούμενο δεν είναι να μου προκύψει ένας ακόμα αρχηγός, μέσα από εκβιαστικά διλλήματα. Το ζητούμενο είναι να πείσετε τον κόσμο, πως έχετε πολιτικό λόγο. Το ζητούμενο είναι να δείξετε πως ξέρετε τα προβλήματα και μπορείτε να προτείνετε λύσεις, όχι για το καλό του συστήματος, αλλά για την πρόοδο όλων των Ελλήνων μαζί και του κάθε Έλληνα ξεχωριστά. Βρείτε τον τρόπο να δημιουργήσετε τέτοια σκεπτικά και να οργανώσετε έτσι την πολιτική σας και μετά βάλτε και υποψηφιότητα για την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ, άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν είναι έπαθλο για τον νικητή μιας μάχης...
Επιτέλους σοβαρότητα σύντροφοι!
posted by My place... @ 11:16 π.μ.
6 Comments:
Είμαι πολύ απογοητευμένος.
Ενώ μέχρι ένα σημείο το κείμενό σου είναι πολύ καλό και συμφωνώ, αφού εκεί λες ότι χρειάζεται επιτέλους να αρθρωθεί πολιτικός λόγος, μετά αντί να ρίχνεις το βάρος στα αίτια της ήττας, όπως μας προδιαθέτεις, το γυρνάς στο θάψιμο του Βενιζέλου και του Σημίτη. Μα αυτή ακριβώς είναι η μορφή του λόγου που ζητάς ο ίδιος να αποφύγουμε.
Δεν φταίς εσύ όμως, αυτό είναι το άθλιο κλίμα των ημερών...
Μου έχει μείνει η απορία, όμως. Τελικά γιατί έχασε το ΠΑΣΟΚ; Έχει για σένα καμμιά ευθύνη ο Γ.Α.Παπανδρέου και πού;
Αν έκανε λάθη ο Παπανδρέου; Βεβαίως και έκανε λάθη. Το σημαντικότερο λάθος του ήταν ότι προσπάθησε να έχει όλα τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ ευχαριστημένα.
Δέν γίνεται αυτό, όταν προσπαθείς να αρθρώσεις έναν σταθερό πολιτικό λόγο που θα πείσει τους πολίτες πως στο ΠΑΣΟΚ κάτι αλλάζει. Πώς αλλάζει κάτι όταν τα πρόσωπα μένουν ίδια στο τραπέζι;;
Αν θελήσεις να δεις το λόγο που έχασες αυτές τις εκλογές, ξέρεις που θα καταλήξεις; Στο ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχουν σημαντικές διαφορές.
Πού στηρίζεται αυτή η άποψη, αν όχι σε πράγματα που έγιναν ΚΥΡΙΩΣ στην δεύτερη τετραετία του Σημίτη.
Είναι ψέμμα πως οι ίδιοι άνθρωποι που στήριζαν τον Σημίτη την περίοδο 1996-2004, ήταν οι ίδιοι με αυτούς που στήριξαν τον Μητσοτάκη την περίοδο 1989-1993;
Δες πως το μεγαλύτερο ατόπημα του ΠΑΣΟΚ στην τελευταία κυβερνητική του θητεία, ήταν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Τί είναι το Χρηματιστήριο, αν όχι ο ναός της ελεύθερης αγοράς, αν όχι το κάστρο του νεοφιλελευθερισμού;
Ο Γιώργος θα έπρεπε να δείξει έξοδο από το κόμμα σε αυτούς που ανακάτεψαν το κοινωνικό κράτος με τον νεοφιλελευθερισμό, μηδενίζοντας το πρώτο και εξυψώνοντας το δεύτερο.
Παρατήρησε πως το 2000 ο Καραμανλής δεν βρίσκει απλά ελεύθερο το χώρο του κέντρου, αλλά χρησιμοποιεί λεκτικά σχήματα στις ομιλίες του, που θυμίζουν άποψη ΠΑΣΟΚ.... κοινωνική δικαιοσύνη, δικαίο και κοινωνικό κράτος κ.ο.κ.
Αντί λοιπόν να εξαφανίσεις από τον χώρο σου, αυτούς που με τον λόγο τους ανοίγουν δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στη ΝΔ και στον κόσμο σου, τί κάνεις;;; Προσπαθείς να κρατήσεις τις ισορροπίες.
Εκεί είναι το κομβικό σημείο της ήττας του ΠΑΣΟΚ... το ΠΑΣΟΚ (και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα από την περίοδο που αρχηγός ήταν ο Ανδρέας) δεν κινδυνεύει από τις απομακρύνσεις στελεχών, που δεν εκφράζουν απόψεις λαϊκά αποδεκτές, απόψεις που πλήτουν τους μικρομεσαίους... το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει από την θυσία της καθαρής πολιτικής άποψης στο βωμό της ενώτητας.
Στην έλλειψη τέτοιων λόγων που η αλήθειά τους αποδεικνύεται από άλλες κινήσεις στην πράξη, ο χώρος του κέντρου θα προτιμήσει την κεντροδεξιά και ο αριστερός δεν θα κάτσει να δώσει μάχη μέσα από το ΠΑΣΟΚ για το ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία, αλλά θα βρει άλλα μετερίζια (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) για να διεκδικήσει την ικανοποιήση των ανθρωπιστικών του ανησυχιών.
Με κατηγορείς πως ενώ ζητάω πολιτικό λόγο στην ουσία επιδίδομαι στο θάψιμο στελεχών της άλλης πλευράς. Με αδικείς. Όταν στρέφομαι κατά του Βενιζέλου, σου δίνω και το πολιτικό ζητούμενο στο κείμενό μου, λέγοντάς σου "το ζητούμενο είναι να προτείνετε λύσεις όχι για το καλό του συστήματος". Δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής!
Το ζητούμενο στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι η αλλαγή του προσώπου του αρχηγού το ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι ο καθαρός κοφτός πολιτικός λόγος, που δεν θα ικανοποιεί κάποια στελέχη, αλλά τον λαό. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε σαν κίνημα λαού...και πρέπει να παραμένει κίνημα λαού΄!
Κέρδισε τον λαό, γιατί του έταξε ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής... κάθε τι άλλο μπορούν να το προσφέρουν και άλλοι πολιτικοί χώροι, ίσως και καλύτερα... το ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το δώσει.
Ναι, φίλε μου, σε τσίγκλισα λίγο για να δω την αυτοκριτική σου σε σχέση με την κεφαλή του ΠΑΣΟΚ.
Να σου πω τώρα κι εγώ τη γνώμη μου.
Το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε ο Σημίτης ούτε ο ΓΑΠ. Είναι η ευρύτερη έλλειψη ηγετικής προσωπικότητας σε συνδυασμό με το προσωποπαγές μοντέλο που είχε φτιάξει για τον εαυτό του ο Αντρέας.
Χρειάζονται απόψεις, χρειάζονται πολιτικές, συμφωνώ. Χρειάζεται όμως και ένας αρχηγός που να είναι αποφασιστικός και να μπορεί να διεκδικήσει πράγματα. Γνώμη μου είναι πως ο Βενιζέλος και ο Πάγκαλος τα έχουν αυτά τα στοιχεία σε μεγαλύτερο βαθμό από το ΓΑΠ.
Αλλιώς, αν δεν βρεθεί ένας από αυτούς τους δύο επικεφαλής, πιστεύω πως χρειάζεται πιο συμμετοχική διαδικασία στη λήψη των αποφάσεων, λόγου χάρη ένα πολιτικό συμβούλιο 7-8 κορυφαίων στελεχών που θα συναποφασίζουν, έχοντας μάλιστα καθορισμένες αρμοδιότητες ο καθένας, σαν μια μίνι-κυβέρνηση.
Ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου θα προσθέσω εγώ, έχουν το χαρακτηριστικό που μου αναφέρεις. Μπορούν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να φωνάξουν.... δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο το δικό μου.
Κατά την άποψή μου ατυχής η σύγκριση με τον Ανδρέα. Ο Ανδρέας ηγέτης δεν διακρινόταν κυρίως για το χτύπημα του χεριού στο τραπέζι, αλλά για το ότι μπορούσε να προβλέψει τί αποτέλεσμα θα είχε το χτύπημα και να επιλέξει αν θα απαιτούσε ή όχι.
Να σου θυμίσω τις δημοτικές εκλογές και την κόντρα Πάγκαλου, Αβραμόπουλου. Ο Πάγκαλος χτύπησε το χέρι, λειτούργησε ηγετικά, με το σκεπτικό το δικό σου, όμως ο Αβραμόπουλος θριάμβευσε.
Να σου θυμίσω τις πρόσφατες αλλεπάλληλες γκάφες Βενιζέλου. Ο ηγέτης που κηνυγάει τον Παπανδρέου, εκεί που ήταν μπροστά 40 μονάδες περίπου την βραδιά των εκλογών, σήμερα προηγειται μόλις κατά 9% και η διαφορά μικραίνει.
Ο ηγέτης πρώτα σκέφτεται και μετά λειτουργεί. Αυτό ήταν αυτό, που στα πλαίσια μιας λανθάνουσας ενότητας δεν έκανε ο Γιώργος από το 2004 μέχρι τις 16/9/2007 στο εσωκομματικό παιχνίδι. Είναι όμως αυτό που με μεγάλη επιτυχία έκανε στα πλαίσια της θέσης του ως ΥΠΕΞ και την επιτυχία της εισόδου της Κύπρου στην ΕΕ.
Άρα τα φόντα τα έχει. Μένει να εκλείψει η όποια υπονόμευση, η όποια αμφισβήτηση και να γίνει και μια εκτεταμένη κριτική από όλους.
Σε όσους κλαίνει σήμερα για την προχτεσινή ήττα, εγώ απλά θα πω, σκεφτείτε πού θα είχαμε φτάσει το 2004, αν ο Γιώργος δεν έκανε την ηγετική κίνηση, να πάρει στις πλάτες του την προδιαγεγραμμένη εκείνη ήττα.
Στον διάλογο για την πολιτική τώρα τα θέματα που έρχονται είναι τεράστια. Έρχονται οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, έρχεται το Σκοπιανό, έρχεται το Ασφαλιστικό. Επί της ουσίας... για να κάνω ακόμα μεγαλύτερη κριτική στον Γίώργο (την έχω αυτή την διάθεση), μπορείς να μου πεις σε ποιά ΚΑΙΡΙΑ πολιτικά σημεία, διαφωνούν οι αντίζηλοί του με αυτόν;;;
[Εξαιρώ το θέμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και άρθρου 16, γιατί εκεί πιστεύω πως η στάση κάποιων δεν ήταν στάση αμφισβήτησης της θέσης Παπανδρέου, αλλά στάση χαϊδέματος των εκπροσώπων τους στην σπουδάζουσα Νεολαία ΠΑΣΟΚ]
Άλλη θέση; Άλλη άποψη;;; ή απλά άλλα πρόσωπα;;;
Εδώ είναι που διαφωνώ μαζί σου. Φυσικά και δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα σύγκρισης του Ανδρέα με κάποιον από τους δυο υποψηφίους, ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι... αλλά λες ... :
Λες ότι αν εκλείψει η υπονόμευση, ο ΓΑΠ θα είχε τα φόντα να γίνει ένας επιτυχημένος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Μετά τα χθεσινά καραγκιοζιλίκια (άσχετο, για πρώτη φορά στη ζωή μου συμφωνώ με το Μητσοτάκη, ελπίζω να μη μου γίνει χούι) εξακολουθείς να το πιστεύεις;
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι διπλό : Χρειάζεται ξεκάθαρη πολιτική και πολιτική βούληση. Δεν έχω δει από το ΓΑΠ τίποτα από αυτά τα δύο. Ένας Βενιζέλος δε θα επέτρεπε να τον υπονομεύσουν, αν γινόταν κάτι τέτοιο θα το στηλίτευε δημοσίως, θέτοντας καθένα προ των ευθυνών του, όπως έκανε χθες στην ΚΟ.
Αλλά αυτό που μου τη δίνει περισσότερο απ'όλα είναι ο μηδενισμός της περιόδου Σημίτη. Η πρωθυπουργία Σημίτη, παρόλο που οδήγησε στην εκλογική ήττα, ήταν μια περίοδος εποικοδομητική για τη χώρα, με την ένταξή μας στη ζώνη του Ευρώ και την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Φιλικά θα σου απαντήσω, λοιπόν, αυτήν την συμφωνία σου με τον Μητσοτάκη να την προσέξεις.
Τα χτεσινά καραγκιοζηλίκια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, γιατί να τα χρεώσω στον Παπανδρέου και να μην τα χρεώσω στην Μιλένα, που πίστεψε πως βρήκε την ευκαιρία να ρίξει τον Παπανδρέου;
Γιατί να χρεώσω καραγκιοζηλίκι την κίνηση του Παπανδρέου και να μην θεωρήσω πως πραγματικά άξιζε τον κόπο να κάνει αυτήν την κίνηση, για να δούμε τον Σημίτη (εγγυητή της ενότητας), να προτείνει στον Βενιζέλο, να προχωρήσουν σε αλλαγή προέδρου της ΚΟ το απόγευμα.
Αυτό που έκανε ο Παπανδρέου, έδειξε κάτι σημαντικό... πως κάποιοι έχουν ακόμα στο πίσω μέρος του μυαλού τους την υπονόμευση... ποιοί είναι αυτόί;;; Είναι αυτοί που κάποτε έλεγαν εκ του βήματος του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ "ή με κάνετε Πρόεδρο ή παραιτούμαι από Πρωθυπουργός".
Το χτεσινό "καραγκιοζηλίκι", όπως το αποκαλείς, του Παπανδρέου, είναι αυτό που έστειλε στα κανάλια, ως εκπροσώπους του Βενιζέλου τον Μπίστη και τον Κουναλάκη... που ξαφνικά αγάπησαν το ΠΑΣΟΚ... αλλά που ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ, δεν πήγαν στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, να ζητήσουν ένα συγνώμη΄, όχι για την ήττα του 1989, αλλά για το γεγονός, ότι έγιναν το άλοθι του Μητσοτάκη, στην κίνησή του να φέρει τα ΜΜΕ, θεματοφύλακες στις εξελίξεις της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Τελειώνοντας με τα καραγκιοζηλίκια φίλε μου, θα μου εξηγήσεις την στάση της συντρόφισσας Κούρκουλα προ εκλογών (παραίτηση από την ΚΟ και άρνηση συμμετοχής της στις εκλογές που μόλις πέρασαν), με την στάση της μετά τις εκλογές; (καθημερινή της ενασχόληση με την πολιτική.... ας είχε ασχοληθεί τόσο και ως βουλευτής)...
Πάμε τώρα και στην περίοδο Σημίτη. Δεν μηδενίζω φίλε μου. Ο Σημίτης έκανε τόσα έργα στην Ελλάδα, όσα δεν είχαν κάνει όλες οι κυβερνήσεις από το 1989 μέχρι σήμερα μαζί. Όμως δεν υπάρχει μόνο αυτή η φωτεινή πλευρά... υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά και αν θες μπορώ να αρχίσω να σου αναφέρω παραδείγματα και φέρε μου εσύ τις όποιες αντιρήσεις σου.
Ο κόσμος δεν ψηφίζει μόνο με τα έργα... ψηφίζει και με γνώμονα την ζωή του σε πράγματα πιο μικρής αξίας (όπως η τσέπη του). Το 2002 η κυβέρνηση Σημίτη μας έβαλε στην ΟΝΕ. Για να διασφαλίσει το εισόδημά μας τί έκανε;; Ποιά μέτρα πήρε; Η εφημερίδα των 150 δρχ τότε, σε μία μέρα πήγε 340.75δρχ=1uro... το καφεδάκι μας από 500δρχ πήγε στις 1400δρχ=3.5-4ευρώ περίπου κ.ο.κ
Κατασκεύασε ένα εκπληκτικό αεροδρόμιο (ΕΛ.ΒΕΒΙΖΕΛΟΣ), που όμως έτσι όπως κατασκευάστηκε δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να διευκολύνει τον απλό πολίτη. Με τις συμφωνίες που έγιναν, το αεροδρόμιο αυτό είναι το πιο ακριβό της Ευρώπης. Η τιμή Αθήνα-Λονδίνο, είναι διπλάσια από την τιμή Λονδίνο-Αθήνα με την ίδια εταιρεία.
Χαρίστηκαν χρέη σε μεγάλες εταιρείες την ίδια στιγμή που τα ταμεία αδειάζουν και καλείς τον λαό να πληρώσει τα σπασμένα.
Ένα σωρό από τέτοιες κινήσεις που σαν αποτέλεσμα είχαν, εγώ δεν θα πω να μετακινήσουν το ΠΑΣΟΚ πιο δεξιά (αυτό είναι χοντρό), αλλά έκαναν τάξεις που παραδοσιακά ήταν στο πλευρό του ΠΑΣΟΚ (χαμηλόμισθοι, αγρότες και χαμηλοσυνταξιούχοι) να βρουν άλλη πολιτική στέγη.
Έχουμε λοιπόν πλέον δύο σημαντικά ερωτήματα να απαντήσουμε... το ένα είναι ποιούς πολίτες πρέπει ή θέλει να εκφράζει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί αν σαν κόμμα θέλει να εκφράζει αυτούς που σου ανέφερα, τότε σίγουρα ο Σημίτης και οι συν αυτώ δεν είναι οι σωστές επιλογές. Και για να τελειώνουμε και ο Καραμανλής της περιόδου 1974-1980, έφερε πρόοδο στην Ελλάδα...δεν μπορώ όμως να μην του χρεώσω την ιστορία της Κύπρου και το γεγονός πως η Ελλάδα σήμερα είναι ένα κράτος που αναπτύσσεται Αθηνοκεντρικά.
Αυτά τα λίγα και κλείνοντας να σου πω και κάτι ακόμα. Ο κύριος λόγος που προτιμάω τον Γιώργο από τον Βενιζέλο, είναι ότι τόλμησε να δείξει ανθρώπους που έκαναν ζημιά στο ΠΑΣΟΚ (Παπαντωνίου) και είναι ο μόνος αυτή τη στιγμή, που κατανοεί πως ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να σταθεί στο πλάι του λαού, μακριά από ελιτισμούς και στεγνούς τεχνοκρατισμούς.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home