Παναγιά μου, Παναγιά μου

Σεργιανώντας, μεσημεριάτικα στο διαδίκτυο, είπα να περάσω από μία από τις σελίδες πολιτικού διαλόγου (και όχι μόνο), που μου αρέσει να διαβάζω (opusdays.blogspot.com). Ένα από τα θέματα, που πονάνε τον δημιούργο του blog είναι το δράμα της Κύπρου. Και όχι άδικα.
Σκαλίζοντάς το λίγο, λοιπόν, το μυαλό μου δεν πήγε στο 1974, πήγε δύο χρόνια μετά, στα 1976, τότε που στις προσπάθειες της Ελλάδας, να κυνηγήσει την Ευρώπη, ήρθε και η συμμετοχή της στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, αυτό που σήμερα έχει γίνει το καρναβάλι των λαών (με την κοροϊδευτική έννοια του όρου καρναβάλι).
Έβαλε τη μουσική η Μαρίζα Κωχ, έβαλε το στίχο Μιχάλης Φωτιάδης και η Ελλάδα, θύμησε στην Ευρώπη:
"Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια όι όι μάναμ
που πέρα ως πέρα απλώνετ' η ελιά
γύρω χρυσίζουν τ'ακρογιάλια όι όι μάναμ
και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά
Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε όι όι μάναμ
σκηνές αν δείτε, δείτε στη σειρά
δεν θα 'ναι κάμπινγκ για τουρίστες όι όι μάναμ
θα ΄ναι μονάχα μονάχα προσφυγιά
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου
Κι αν δείτε ερείπια γκρεμισμένα όι όι μάναμ
δεν θα 'ναι απ'άλλες, απ'άλλες εποχές
από ναπάλμ θα 'ναι καμμένα, όι όι μάναμ
θα 'ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες.
Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη όι όι μάναμ
δεν θα 'ναι κάμπος, 'ναι κάμπος καρπερός
σταυροί θα είναι φυτεμένοι όι όι μανάμ
που τους σαπίζει, σαπίζει ο καιρός.
Παναγιά μου, Παναγιά μου παρηγόρα την καρδιά μου
Παναγιά μου, Παναγιά μου παρηγόρα την καρδιά μου."