26/4/1986 ... είκοσι χρόνια πριν

Στις 6 Αυγούστου του 1945 η Αμερική ρίχνει την πρώτη ατομική βόμβα στην Χιροσίμα. Το ένα τρίτο των κατοίκων σκοτώνεται, ενώ δεν μπορεί να μετρηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν στην διάρκεια του χρόνου από την ραδιενέργεια. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά ο εφιάλτης επιστρέφει....
Στις 27 Απριλίου του 1986, στο πυρηνικό εργοστάσιο Φόρτσμαρκ, εργάτες παρατηρούν μικρές ποσότητες από ραδιενεργά κατάλοιπα στις φόρμες τους. Πιστεύοντας πως υπάρχει διαρροή στο εργοστάσιο που εργάζονται, καταφεύγουν σε ελέγχους, για να διαπιστώσουν πως το πρόβλημα δεν προέρχεται από το Φόρτσμαρκ... στρέφονται σε κοντινά εργοστάσια, για να καταλλήξουν πως το πρόβλημα έρχεται από το εργοστάσιο του Τσερνομπίλ.
Παρασκευή, 26 Απριλίου 1986, ώρα 1:23 το μεσημέρι. Μικρή σεισμική δόνηση γίνεται αισθητή στο Τσερνομπίλ της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σημερινή Ουκρανία). Οι κάτοικοι βγαίνουν από τα σπίτια τους και βλέπουν καπνούς στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και σπεύδουν να βοηθήσουν στην κατάσβεση της φωτιάς. Ο εφιάλτης ξεκινάει. Στο νοσοκομείο της πόλης νοσηλεύονται 220 άτομα με μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Οι 52 πεθαίνουν μέσα σε δύο εβδομάδες, και οι υπόλοιποι λίγο αργότερα.
36 ώρες αργότερα η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης δίνει εντολή για εκκένωση της περιοχής, με την υπόσχεση πως το μέτρο είναι προληπτικό και σε τρεις μέρες οι κάτοικοι θα επιστρέψουν. Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια της Σοβιετικής κυβέρνησης να αποτρέψει καταστάσεις πανικού και πραγματικά το μέτρο αποδίδει και αφήνει σε όλους μας μια πόλη φάντασμα. Το Τσερνομπίλ άδειο από κατοίκους, με τα σπίτια άθικτα και μέσα σε αυτά τις περιουσίες των κατοίκων που δεν επέστρεψαν ποτέ. Μαρτυρία για το τι σημαίνει πυρηνική καταστροφή.
Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο τραγική. Ο ΟΗΕ ανακοινώνει πως σε διάστημα 30 ετών, από το δυστύχημα, θα έχουν πεθάνει εξ'αιτίας της ραδιενέργειας 9000 άνθρωποι, ενώ υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν νεκροί και σε μάκρος χρόνου, 60 ετών από το δυστύχημα. Η Greenpeace διαφωνεί με τον ΟΗΕ και ανεβάζει τα νούμερα σε πιο τραγικά ποσά, καθώς υπολογίζει τους νεκρούς σε 100000. Ο ισχυρισμός τους στηρίζεται στο γεγονός πως η ραδιενέργεια δεν θα πλήξει μόνο την Ουκρανία, αλλά και κράτη από τα οποία θα περάσει ραδιενεργό νέφος... και πραγματικά. Ραδιενεργό νέφος σηκώθηκε στην Ουκρανία. Άφησε το 60% της ενέργειας του στην Λευκορωσία και στη Ρωσία, κινήθηκε πάνω από την Λιθουανία, την Μολδαβία, την Φινλανδία, την Σουηδία, την τότε Τσεχοσλοβακία, την Σλοβενία, την Ιταλία, την Γερμανία, την Ελβετία. Η πορεία του σταμάτησε στα σύνορα της Ιταλίας με την Γαλλία. Η Ευρώπη κάτω από τον τρόμο της ραδιενέργειας.
Για τους κατοίκους τις Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, τα αποτελέσματα της καταστροφής στο Τσερνομπίλ, έγιναν αισθητά από την πρώτη στιγμή: "Υπήρχε η αίσθηση, σαν να έχεις καρφιά και βελόνες στο πρόσωπο", είπε κάποιος από αυτούς που έζησαν από κοντά το γεγονός. Σήμερα στην Ουκρανία και στην Λευκορωσία, έχει πολλαπλασιαστεί το ποσοστό καρκίνων του θυρεοειδούς, ενώ σε κάθε γέννα, υπάρχει αγωνία, για το αν ακούμπησε η ραδιενέργεια από το Τσερνομπίλ.
Ο εφιάλτης επέστρεψε. Και τα αποτελέσματά του ήταν εξ'αρχής γνωστά. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, έδειχναν τον δρόμο. Οι κρατούντες στην Σοβιετική Ένωση όμως, μάλλον σκέφτηκαν περισσότερο το χρήμα. Για να κερδίσουν σε χρήμα μείωσαν τα μέτρα ασφαλείας, που επιβάλλονται σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο, στα μισά. Και το αποτέλεσμα ήταν το Τσερνομπίλ. Ανευθυνότητα; Ξεροκεφαλιά; Η σημασία είναι πως ο άνθρωπος, στην συγκεκριμένη περίπτωση έβγαλε τα μάτια του μόνος του. Όμως μυαλό δεν βάλαμε. Το 2001 η Ουκρανία έκλεισε και τον τελευταίο αντιδραστήρα, αλλά μέσα σε αυτόν τόνοι από ραδιενεργά υλικά περιμένουν ένα μικρό σεισμό, για να ξεχυθούν στην ατμόσφαιρα και να απειλήσουν τις ζωές μας. Οι τότε κάτοικοι του Τσερνομπίλ, ζητούν να εξαφανιστεί για πάντα αυτό το εργοστάσιο, όμως τους τόνους ραδιενεργού υλικού που βρίσκονται θαμμένοι εκεί, ποιός θα τους πληρώσει;;; Και είναι πολλά τα λεφτά...
.... μέχρι το επόμενο Τσερνομπίλ... ανθρωπότητα... καληνύχτα.