Μερόνυχτα ραδιοφώνου
Από τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι την αγάπη μου γι'αυτή την συσκεούλα που λέγεται ραδιόφωνο. Η μητέρα μου μου έλεγε πως όταν ήμουν μικρός στο πάρκο, μου έβαζε μαζί με τα μωρουδίστικα παιχνίδια και ένα ραδιόφωνο. Άκουγα μουσικές και φωνές και ηρεμούσα. Άλλες φορές, μάλλον θέλοντας να κάνω γνωριμίες, προσπαθούσα να βγάλω τους ανθρώπους μέσα από το ραδιόφωνο και επειδή δεν είχα πειστικά επιχειρήματατο πέταγα. Θα σκεφτόμουν πως αν έσπαγε, όλοι όσοι μίλαγαν μέσα σε αυτό θα γίνονταν η παρέα μου στο πάρκο μου.
Μεγαλώνοντας ανακάλυψα πως οι φωνές αυτές ήταν μακρυά, αλλά ήξεραν να λένε ωραίες ιστορίες. Θυμάμαι να κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας, και να ακούω τα παραμυθάκια της θείας Λένας. Απ'ότι έμαθα χρόνια αργότερα, μάλλον αυτή η θεία Λένα θα είχε πολλά ανιψάκια... σχεδόν όλα τα Ελληνόπουλα.
Χρόνια αργότερα, σαν μαθητής του Λυκείου, συνήθιζα να διαβάζω τα μαθήματα, κυρίως τα μαθηματικά, τις φυσικές και τις χημείες, παρέα με ένα ραδιόφωνο. Έλυνα τις ασκήσεις συντροφιά με απαλή μουσική, ή έγραφα εκθέσεις ακούγωντας εκπομπές για νέους από το Δεύτερο Πρόγραμμα.
Ύστερα ήρθαν τα φοιτιτικά χρόνια στην Πάτρα, οι φοιτιτικές παρέες, τα πάρτι,και το ραδιοφωνάκι ακόμα ήτν δίπλα μου. Άλλοτε μου μίλαγε για τις πολιτικές εξελίξεις και άλλοτε συνομοτούσε μαζί μου, για να φέρουμε μια κοπέλα στην βραδινή μας μοναξιά.
Πέρασαν και αυτά τα χρόνια. Σήμερα εργαζόμενος πια, έχω το ραδιοφωνάκι μου στο γραφείο να μου κάνει παρέα, το ραδιοφωνάκι μου στο δρόμο, για να με χαλαρώνει όταν μπλοκάρω στην κίνηση της Αθήνας, το ραδιοφωνάκι μου δίπλα στο κρεββάτι το βράδυ πριν κοιμηθώ.
Μεγάλη υπόθεση το πόσο άμεσο είναι αυτό το παλιάς τεχνολογίας ραδιοφωνάκι μου. Κρύβει αναμνήσεις, αισθήματα, σκέψεις... κάτι σαν το blog μου... ε λοιπόν τα πάντρεψα. Έβαλα ένα ραδιοφωνάκι και στο blog μου. Τώρα είναι σχεδόν τελείο... λείπουν μόνο κάποιες μυρωδιές... ίσως στο πέρασμα του χρόνου η τεχνολογία να μου επιτρέψει να τις φέρω κι αυτές εδώ. Αρώματα λουλουδιών, ήχους πουλιών... ένας κήπος... και στο τραπεζάκι του στη μέση του κήπου, να τραγουδάει ακόμα το ραδιοφωνάκι μου...
posted by My place... @ 3:41 π.μ.
2 Comments:
Πράγματι, μεγάλη αγάπη το ραδιόφωνο, ούτε η τηλεόραση, ούτε ο υπολογιστής μπορούν να το αντικαταστήσουν, είναι διαφορετικά και κυρίως σε αιχμαλωτίζουν ακοή, όραση, το ραδιόφωνο σε ταξιδεύει...
Μεγάλη αγάπη το Δεύτερο Πρόγραμμα στα τέλη της δεκαετίας του ’80: οι "Σκηνές rock" του Γρηγόρη Βάιου, που έπαιζε ανεξάρτητο rock μου έχουν μείνει αξέχαστες, η "Dementia" με το Δ. Στεργίου, οι "Rock προφητείες" (αυτή ήταν στο τότε Τέταρτο, αργότερα ΕΡΑ SPOR).
Πολλές φορές μάλιστα σκεπτόμουν ότι θα 'θελα να παρουσιάζω και γω μια εκπομπή... όταν όμως κάποια φορά βρέθηκα σε ένα ραδιοφωνικό studio (μικρού τοπικού σταθμού βέβαια), δεν μου άρεσε, μου φάνηκε πολύ μοναχικό, καμιά σχέση με την μαγεία που ακουγόταν έξω. Κράτησα μόνο την μαγεία λοιπόν που ναι και γω πιστεύω ότι θα διατηρηθεί ανεξάρτητα από τα όποια σύγχρονα και όλο και πιο σύγχρονα Μέσα.
(Τώρα βέβαια που τα γράφω όλα αυτά, σκέφτομαι ότι πολύς λόγος γίνεται για την ποιότητα των εκπομπών του ραδιοφώνου που θεωρείται πολύ χαμηλή, κυρίως στους ιδιωτικούς σταθμούς… Νομίζω ότι και στο ραδιόφωνο υπάρχουν μετρήσεις ακρόασης δηλαδή κάτι σαν AGB…χα, χα, ποιος νοιάζεται!)
Όντως κι εγώ όταν βρέθηκα σε ραδιοφωνικό studio ένοιωσα την μαγεία να χάνεται... παρ'όλ' αυτά για κάποιον που κάνει εκπομπή, νομίζω πως ανοίγει μια άλλη μαγεία... ξέρεις τί είναι να μιλάς ή να βάζεις μουσική και να ξέρεις πως στη φωνή σου ή στην μουσική που βάζεις ΄στηρίζονται κάποιοι για να κάνουν ένα ταξίδι στα όνειρά τους; Έχει όπως και να το κάνεις και αυτό την μαγεία του!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home