Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος...

Τελείωσαν και οι εκλογές στην Ιταλία. Οριακά κέρδισε ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Ρομάνο Πρόντι, παρ'όλο που όλες οι δημοσκοπήσεις τον έδιναν νικητή και με τεράστια διαφορά. Κύριο πλεονέκτημα του κεντροαριστερού ηγέτη, σύμφωνα με όσα έλεγαν οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές, ήταν η έφεση του Μπερλουσκόνι (ηγέτη του κεντροδεξιού συνασπισμού) στις γκάφες.
Μήπως κάπως έτσι δεν ήταν τα πράγματα και στις εκλογές των Η.Π.Α; Μήπως δεν φάνταζε σαν σίγουρος χαμένος ο Μπους, ακριβώς για τον ίδιο λόγο; (Αν και σε ένα crash test η βλακεία του προέδρου των Η.Π.Α είναι αποδεδειγμένα ανυπέρβλητη).
Τί συμβαίνει λοιπόν; Αρχίζω και έχω την αίσθηση πως η πολιτική διαμάχη έχει ξεφύγει από τις ιδεολογικές κόντρες περασμένων δεκαετιών. Αυτό που πλέον μετράει δεν είναι το τι πρεσβεύει ο καθένας, αλλά το πόσο αρεστός είναι στον κόσμο και μεταξύ μας ένας άνθρωπος χαμηλού IQ, ακριβώς όπως οι δύο αυτοί "πολιτικοί", μέσα από την βλακεία τους, είναι συμπαθείς. Ο κόσμος μάλλον τους αντιμετωπίζει με μια συμπάθεια, που τους οδηγεί σε ανέλπιστες πολιτικές επιτυχίες.
Όμως αυτή ακριβώς είναι η παγίδα. Μια παγίδα που ξεκίνησε να στήνεται με το επιχείρημα "όλοι είναι ίδιοι", οδήγησε ένα σημαντικό κομμάτι του λαού, στην απαξίωση της πολιτικής και τους ώθησε σε επιλογές που είχαν να κάνουν με οτιδήποτε άλλο, εκτώς από προτάσεις για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων.
Στην Ελλάδα, η τακτική αυτή μάλλον δεν προχώρησε, αν και έχουν κάνει την εμφάνισή τους "πολιτικές προσωπικότητες", που ποντάρουν σε βλακείες για να εξελιχθούν. Πώς αλλοιώς να κρίνω την κίνηση του υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών, όταν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία, ζήτησε το 12άρι της γείτονος χώρας στον διαγωνισμό της Eurovision. Ελπίζω σε επόμενες συζητήσεις για θέματα, όπως το Αιγαίο ή το Κυπριακό, να μην χρησιμοποιηθεί η Eurovision ως κίνηση ανταπόδωσης.
Ή πως αλλοιώς να χαρακτηρίσω την ομιλία του Υπουργού Ανάπτυξης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όταν αντί να αναφερθεί σε θέματα όπως η ακρίβεια, που μαστίζει την χώρα μας, επέλεξε να θεωρήσει επιτυχημένη την κυβέρνηση, γιατί καταφέραμε επί των ημερών της να κερδίσουμε την πρωτιά στην Eurovision, και το χρυσό στο Euro της Πορτογαλίας και στο Eurobasket της Σερβίας;;;
Η βλακεία προχωράει λοιπόν... προχωράει και θριαμβεύει. Κερδίζει στο πολιτικό παιχνίδι. Όσα δεν κατάφεραν πολιτικοί τεραστίου διαμετρήματος μπορεί να τα προσφέρει σε κάποιον η προβολή της βλακείας του και η επένδυση του μέλλοντός του σε αυτή;
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί ο κόσμος έπαψε να ασχολείται με τα κοινά. Έπαψε να είναι πολιτικό ον. Ανέχεται όσα συμβαίνουν γύρω του θεωρώντας πως ο λόγος του δεν μετράει. Και όταν καλείται να επιλέξει ποιός θα τον εκπροσωπήσει, επιλέγει τον κατά την γνώμη του, λιγότερο επικύνδηνο... τον περισσότερο βλάκα... και κάπου εκεί έχουμε κολλήσει πλέον.
Ο πανηλίθιος έγινε πλανητάρχης, ενώ ο ηλίθιος έχασε μια εκλογική μάχη για λίγες μόνο ψήφους.... τί άλλο θα ζήσουμε;;;